Περισσότερα στις Ανακοινώσεις-Ενημέρωση

-Παραμύθι-

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

Μια μέρα, ένας δυνατός άνεμος φύσηξε στη Χώρα της Παραμέλησης. Ήταν γεμάτος ελπίδα, σαν να έφερνε νέα από μακριά. Φύσηξε πάνω από το μικρό σχολείο, αγγίζοντας τους τοίχους του, τα παράθυρά του και την παλιά του αυλή. “Ξύπνα!” του ψιθύρισε. “Η ώρα πλησιάζει!”

Το μικρό σχολείο τέντωσε τις ξύλινες δοκούς του και άκουσε προσεκτικά. Ο άνεμος συνέχισε: “Οι άνθρωποι αποφάσισαν να φέρουν ζωή σε εσένα και το πληγωμένο σχολείο. Θέλουν να σας ενώσουν, να σας κάνουν ένα μέρος για όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Ετοιμάσου, γιατί σύντομα οι φωνές των παιδιών θα γεμίσουν ξανά τις αίθουσές σου.”

Το μικρό σχολείο χοροπήδησε από χαρά – τουλάχιστον έτσι έμοιαζε να κάνει, καθώς οι σκιές του χόρευαν κάτω από το φως του φεγγαριού. Σκέφτηκε πώς θα ήταν να γεμίσουν ξανά τα θρανία του, να ακουστούν ιστορίες, να δει ζωγραφιές στους πίνακές του.

Εν τω μεταξύ, το πληγωμένο σχολείο, λίγο πιο πέρα, άκουσε κι αυτό τα νέα. Η καρδιά του φτερούγισε. “Θα με φροντίσουν! Δεν θα μείνω μόνο! Θα γίνω πάλι το σπίτι των παιδιών που αγάπησα!” είπε. Και με έναν τρόπο μαγικό, οι ρωγμές στους τοίχους του φάνηκαν λίγο λιγότερο βαθιές, σαν να τις γιάτρευε η Ελπίδα.

Οι μέρες πέρασαν, και μια πρωινή αχτίδα ήλιου έφερε μαζί της τους πρώτους ανθρώπους. Εργάτες με εργαλεία, δασκάλους με σχέδια, γονείς και παιδιά γεμάτους ενθουσιασμό. Άρχισαν να καθαρίζουν, να φροντίζουν, να βάφουν και να επιδιορθώνουν. Το μικρό σχολείο ένιωθε σαν να ξυπνά από έναν μακρύ ύπνο, ενώ το πληγωμένο σχολείο ένιωθε να γεμίζει ξανά με αγάπη.

Όταν τελείωσαν, το αποτέλεσμα ήταν μαγικό: δύο σχολεία που είχαν γίνει ένα, με τις καλύτερες αίθουσες από το καθένα, τις πιο όμορφες αυλές και μια νέα, κοινή ζωή. Παιδιά κάθε ηλικίας έτρεχαν ξανά στους διαδρόμους, γελώντας και παίζοντας. Οι δάσκαλοι δίδασκαν με χαρά, και οι τοίχοι γέμιζαν με νέες ζωγραφιές και ιστορίες.

Το μικρό σχολείο και το πληγωμένο σχολείο κοιτούσαν το ένα το άλλο με ευγνωμοσύνη. “Δεν είμαστε πια μόνοι,” σκέφτηκαν. Και το φεγγάρι, που παρακολουθούσε από ψηλά, ψιθύρισε στα αστέρια:

“Η Aγάπη πάντα βρίσκει τον δρόμο της. Ακόμα και στη Χώρα της Παραμέλησης, οι καρδιές που αγαπούν μπορούν να φτιάξουν θαύματα.”

(Συνεχίζεται…)

Καλά Χριστούγεννα γεμάτα ζεστασιά, χαρά και οικογενειακή θαλπωρή!
Είθε το πνεύμα των Χριστουγέννων να γεμίσει τις καρδιές μας με ελπίδα, αγάπη και ενότητα.
Το νέο έτος να φέρει υγεία, προκοπή και δημιουργία σε όλους μας.

Μαζί, ας συνεχίσουμε να κάνουμε το σχολείο μας έναν τόπο γνώσης, ενσυναίσθησης και συνεργασίας, όπου κάθε παιδί ανθίζει και ονειρεύεται!

Ας ευχηθούμε όλοι μαζί μέσα στο 2025 ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΛΟΤΗΤΑ!

Περισσότερα στις Δράσεις

Διαβάστε τον στο Έργο-Υλικό-Περιοδικό

Αγαπημένοι μαθητές, συνάδελφοι και γονείς,

Μετά από δύο και πλέον δεκαετίες για τους περισσότερους από εμάς, η στιγμή της αλλαγής είναι εδώ. Μετακομίζουμε όλοι μαζί σε ένα άλλο κτήριο, αλλά καθώς μαζεύουμε τα πράγματά μας, δεν είναι μόνο οι τάξεις, οι διάδρομοι και οι αυλές που αφήνουμε πίσω μας: Αφήνουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας σε αυτόν τον χώρο που για χρόνια ήταν το σχολικό μας σπίτι.

Οι τοίχοι εδώ έχουν γεμίσει με τις φωνές και τα γέλια σας, τις ιδέες μας, τις προσπάθειες και τις επιτυχίες μας. Και καθώς ετοιμαζόμαστε για αυτή τη μετάβαση, ένα κύμα συγκίνησης μας πλημμυρίζει. Μαζί με τις «αποσκευές» και τις κούτες μας, κουβαλάμε τις αναμνήσεις όλων όσων ζήσαμε εδώ.

Αυτή η αλλαγή μπορεί να μοιάζει αβέβαιη, όμως ξέρουμε ότι θα τη μετατρέψουμε σε ευκαιρία. Το πνεύμα του σχολείου μας δεν βρίσκεται στους τοίχους, αλλά στους ανθρώπους του. Εσείς, οι μαθητές, οι συνάδελφοι και οι γονείς, είστε η καρδιά αυτού του σχολείου, και όπου κι αν βρεθούμε, μαζί θα συνεχίσουμε να γράφουμε την ιστορία μας!

Σας ευχαριστούμε όλους για την αγάπη, τη στήριξη, τη συνεργασία και την εμπιστοσύνη σας.

Στους μαθητές μας υποσχόμαστε πως η αγάπη μας για τη μάθηση και τη δημιουργία δεν θα αλλάξει ποτέ.

Συνάδελφοι, ας συνεχίσουμε να εμπνέουμε ο ένας τον άλλον.

Αγαπητοί μας γονείς, σας ευχαριστούμε που είστε οι πολύτιμοι συνοδοιπόροι μας σε αυτό το ταξίδι.

Ας δούμε το νέο μας σχολείο ως μια νέα αρχή, γεμάτη ελπίδα και δυνατότητες. Μαζί, μπορούμε να το μετατρέψουμε σε έναν χώρο που θα αγαπήσουμε όσο και τον προηγούμενο.

Με βαθιά εκτίμηση και συγκίνηση,

Ο Σύλλογος Διδασκόντων του 12ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών

Σήμερα, η αίθουσα εκδηλώσεων του δημαρχείου γέμισε με παιδικές φωνές, γέλια και χαμόγελα. Τα παιδιά όλων των τάξεων, που έχουν αποχωριστεί για σχεδόν έναν μήνα λόγω της απουσίας τους από το σχολείο, συναντήθηκαν ξανά για την πρόβα της χριστουγεννιάτικης γιορτής. Η ζεστασιά της στιγμής ήταν διάχυτη στον χώρο – η χαρά της συνάντησης με τους φίλους, οι ψίθυροι γεμάτοι ενθουσιασμό για τις γιορτές που πλησιάζουν, και η κοινή τους αγωνία για το πώς θα αποδώσουν τα τραγούδια, τα σκετσάκια και τα ποιήματα που ετοίμασαν.

Αυτή η μέρα δεν ήταν μόνο μια πρόβα· ήταν μια γιορτή της φιλίας, της συνεργασίας και της αγάπης. Καθώς τα παιδιά αντάλλασσαν ματιές και χαμόγελα πάνω στη σκηνή, αλλά και κάτω από αυτή, δημιουργούσαν στιγμές που θα θυμούνται για πάντα. Κάθε φωνή, κάθε κίνηση, κάθε χαρούμενη έκφραση ήταν γεμάτη από τη μαγεία των Χριστουγέννων.

Κι όταν η πρόβα τελείωσε, τα παιδιά αποχώρησαν από το δημαρχείο κάθιδρα και κουρασμένα μεν, πλην όμως με τις καρδιές γεμάτες ζεστασιά, ανυπομονώντας για τη μεγάλη μέρα της γιορτής που θα μοιραστούν με όλους.

Αυτή η στιγμή ήταν μια υπενθύμιση για το πόσο σημαντική είναι η παρουσία του ενός για τον άλλον – ειδικά στις μέρες μας.

Πολλά ευχαριστούμε σε όλους τους συναδέλφους – ιδιαίτερα στη μουσικό μας, κυρία Ελίνα Χαιρικάκη-Ξανθάκη, και κύριο Χρήστο Δελήτσικα, που επενδύουν μουσικά τη γιορτή- που στάθηκαν πολύτιμοι αρωγοί και συμπαραστάτες σ’ αυτές τις δύσκολες μέρες, αλλά και στους γονείς, που ανταποκρίθηκαν με προθυμία σ’ αυτή την προσπάθεια του σχολείου μας να εξακολουθεί να δηλώνει πεισματικά ένα βροντερό «ΠΑΡΟΝ»!